Dy fytyra më mbetën në mendje këtë paradite. Dy fytyra jo të nxira nga dielli i plazhit sikur tonat por dy fytyra të skuqura e të përvëluara nga dielli. Ndoshta qysh prej diellit të prillit e deri tani në korrik. Fytyra të djegura por të qeshura, fytyra që mundohen ta fshehin lodhjen por lodhja u duket aq e bukur, aq e fisshme. E para fytyrë e bukur është e një zonje, Lavdie quhet dhe paradite pastron e rregullon dhomat e një hoteli, më pas nxiton te fusha e familjes ku ujit e vjel perimet e stinës.
E dyta fytyrë e qeshur e miqësore është e Ardian Koçit, drejtorit punëtor të Parkut Kombëtar të Divjakës. Edhe sot që është fundjavë të dy janë në punë. Në fakt në punë është gjithë Divjaka dhe rrethinat e saj. Diku vilen frutat dhe perimet e verës, diku u shërbehet pushuesve, zjarrfikësit, policia bashkiake dhe e rendit janë të gjithë kudo të gatshëm. Nuk po shoh asgjëkund dembelizëm këtu dhe kushdo të qesh. Më besoni, buzëqeshin njerëzit këtu e nuk të shohin vëngër si në Dhërmi. Është pastër, është lirë, është miqësisht e dashur Divjaka. Me 100 lekë mund të ngjitesh në kullën e vrojtimit e të vrojtosh pyllin dhe detin e pafund. Me 200 lekë shëtit me varkë në ujërat e lagunës e mund të shohësh pelikanët dhe flamengot e rikthyera. Me 2 mijë lekë prenoton një dhomë me mëngjes dhe me çmimi i peshkut është më lirë se kudo.
Gjej pak kohë, eja vizito Divjakën, tako njerëzit e punës, ndihmo modestish biznesin lokal dhe falëndero deputetin e zonës Erion Braçen që me përkushtimin dhe punën e tij ia riktheu turizmin kësaj zone ku natyra është e paprekur ashtu si idealizmi i vetë Braçes!
Leave a Reply