Mëngjes… ështe orari i kafes para punë…Kjo është pjesë e rutinës së përditshme…
Ulem, rehatohem në një karrige dhe përpara meje rreshtohen edhe koleget e punës.Ato janë më së shumti gra, nëna në një moshë të re.Sot është 8 Marsi, mbi të gjitha është dita e tyre..
Thyej heshtjen dhe I pyes ku do të festojnë dhe marrë si përgjigje një shikim me një nënqeshje thumbuese. Sot, ato do festojnë duke punuar, sic do ditë tjetër.
Janë zgjuar herët në mëngjes, ende pa gdhirë mirë, kush s’ka patur kohë as të merret me veten e vetë, ka zgjuar vajzën e vogël nga gjumi, e ka dërguar në shkollë, ka bërë gati bashkëshortin për punë dhe është nisur.
Një tjetër më dëften se është zgjuar në orën katër, ka vënë drekën përpara, që ajo të jetë gati për fëmijët kur kthehen në shtëpi.Ja ashtu e sfilitur, me flokë të crregullt dhe me një fytyrë të zbehtë, ajo nxjerr një kuti të vogël të argjendtë nga canta dhe fillon të trukohet mes nesh, nuk ka patur kohë që ta bëjë në shtëpi.Mbarojmë këtë ritual, I cili zakonisht nuk zgjat shumë dhe të gjitha janë gati të fillojnë një ditë të re.
Sot, në këtë ditë më shumë se kurrë, kam dëshirë të shkruaj vetëm për to, të shkruaj për nënat, koleget e punës, gratë, të cilat na mbushin orët, ditën, jetën tonë.Sot është dita e tyre.
Sikur të paktën një ditë duhet të reflektojmë për figurën e tyre…
Shpesh herë, figura e femrës në mendësinë shqiptare shihet ende me paragjykime dhe stereotipe.Ajo ndonjëherë shihet e pandarë nga hija e bashkëshortit të saj, ai duhet të jetë mashkulli tipik shqiptar, duhet të punoj, të jetë I aftë të sjellë të ardhura në shtëpi, e ndërsa ajo mjaftohet me rolin e “shtepijakes”, rol I cili në kohët tona moderne përcmohet, zhvlerësohet. Bashkë me të zhvlerësohen edhe përpjekjet, mundi I saj. Ky “rol” mendohet si i pavlerë, në një kohë, kur nuk sjell të ardhura, fitime në shtëpi. Po kjo punë ndonjëherë është shumë herë më e mundimshme, e lodhshme, se cdo punë tjetër. Më vjen ndër mend gjyshja ime.Ajo ishte një “shtëpiake e përkryer”, përkujdesej për mua dhe për motrën time, merrej me të gjitha punët e shtëpisë, e mbi të gjitha, asaj I duhej të menaxhonte të gjithë ekonominë familjare.
Dhe kjo nuk ish një punë e thjeshtë. Ime më punonte fort,ajo ish gjithë ditën e larguar nga shtëpia dhe kur sillte të ardhurat, ashtu të gëzuar edhe ne, fëmijët, bëheshim pjesë e llogaritjes së saj. Gjyshja rreshtonte të ardhurat mbi krevatin e saj, I kategorizonte sipas vlerës së tyre dhe bënte llogaritë e të gjithë muajit. Në fund të tij, ajo kish mundur edhe të kursente. Ja, kjo ish puna e saj e përditshme.Aq e shpejtë në përllogaritje, aq e qartë, me një kthjelltësi logjike në veprime , ajo ndonjëherë ia kalonte edhe ekonomisteve më të zonja të zyrave.Nevoja, vështirësitë ndonjëherë kanë qenë mësuesit e tyre më të mirë.
Edhe gratë ku punoj nuk mbeten pas…
Ato dinë ti menaxhojnë të dyja: jetën familjare dhe atë profesionale.I gjithë sektori, ku punoj raporton për cdo problem tek shefja jonë.Ajo në sytë e të gjithëve është një grua energjike, e fortë, e palodhur me një sens humori, që nuk I mungon asnjëherë. Asaj, cdo ditë I duhet të merret me njëmijë problematika, cështje per tu zgjidhur.Të gjitha këto përgjegjësi bien mbi supet e saj.Nga ana tjetër ajo është edhe bashkëshorte e dy fëmijëve të vegjël.Shpesh herë, I duhet të sakrifikojë dhe të punoj në orare të tejzgjatura, për të mos folur për kolegen përballë meje,asaj I është dashur të punoj edhe turnin e natës, në një kohë kur ishte studente.Të gjitha ato janë gra në karrierë, të përkushtuara për punën, njësoj si për familjen e tyre.
Me këto shembuj që solla, dua të nxjerr në pah edhe atë pjesën tjetër të grave, që pak prej nesh e njohin.Ja, këto janë gratë, me të cilat kemi të bëjmë cdo ditë në jetën tonë.Ato shkojnë përtej disa paragjykimeve dhe stereotipeve të rëndomta të gruas “shtëpiake” (edhe kjo është punë).Figura e gruas është një figurë e shenjtë.Ajo është figura e nënës, motrës, gjyshes, bashkëshortes, koleges sonë. Për atë shpesh nuk flitet, meritat e saj të fituara me mund,ndonjëherë I kalojnë gjinisë tjetër, pa të drejtë. Sot, në këtë ditë, ne duhet t’iu përulemi me përzemërsi zonjave tona, duhet ti shohim ato me mirënjohje, është mirë ta bëjmë këtë, jo vetëm këtë ditë, por cdo ditë të vitit…
Leave a Reply