Ndërkohë që priten në Shtator të rifillojnë diskutimet për sistemin zgjedhor, Partia Demokratike duhet të bëjë llogaritë më aleatët e saj të vegjël në këtë drejtim. Para dy ditësh, disa kryetarë të partive vogla në një prononcim për shtyp i bënin thirrje Kryetarit Lulzim Basha që mos të bënte marrëveshje të fshehta për sistemin zgjedhor me Ramën në kurriz të përfaqësimit apo të partive të vogla. Këtë problem në fakt, Partia Socialiste nuk e ka pasi ajo qeveris e vetme.
Si duhet të sillet një kryetar i një partie të madhe në këto raste, kur sistemet zgjedhore janë të hartuara në mënyrë të tillë që, ose favorizojnë partitë e vogla ose ato të mëdha. ?
Në këtë kuptim, Lulzim Basha do të duhet të zgjedh në interes të Partisë Demokratike, ose në interes të të gjithë koalicionit. Nuk është një zgjedhje e lehtë por, nëse shohim kontekstin politik të momentit, apo rezultatet e fundit, Basha duhet të orientohet drejt një sistemi zgjedhor që mundëson rritjen e Partisë Demokratike. Këtë kërkon logjika politika normale, këtë kërkon pragmatizmi politik.
Sepse të kuptohemi, zgjedhja e një sistemi zgjedhor bëhet gjithmonë në interes të partive që vendosin për të. Kështu ndodh në të gjitha vendet, edhe në ato demokratike të zhvilluara.
Po të shtosh këtu fatin se, partitë e vogla në Shqipëri që nga zgjedhjet e kaluara nuk kanë më rëndësinë politike për krijimin e mazhorancave që kanë patur dikur, atëherë, zgjedhja e PD-së bëhet e qartë.
Aq më tepër që zgjedhjet e 25 Qershorit treguan një dështim të plotë për të gjitha partitë e vogla. Një nga efektet që patën këto zgjedhje, ishte padyshim , nxjerrja jashtë ‘’loje’’ për formimin e mazhorancave të tyre. Një rol që e kanë luajtur deri para 25 Qershorit. Në këtë mënyrë sistemi politikë shqiptarë ka hyrë në një logjikë totalisht të ndryshëm.
Edhe pse nuk mund t’i fusim të gjitha në një kategori, për shkak të natyrës apo tematikave që përfaqësojnë, një gjë është e sigurt, që populli shqiptar, nuhatja politike e të cilit nuk është për t’u nënvlerësuar, nuk i besoi.
Ndoshta, lënia jashtë koalicioneve i cili me sistemin zgjedhor që kemi aktualisht i favorizonte, mund të jetë një justifikim që qëndron, por një parti politik nuk e bazon asnjëherë suksesin te koalicionet, por te vlerat, kauzat dhe njerëzit që përfaqëson.
Problemi qëndron se parti të tilla janë parti politike personale, të cilat më shumë se kauzat e tyre të gjitha energjitë dhe sforcot i harxhojnë për të siguruar fatin e kryetarit që i drejton. Në shumicën e rasteve, shumë nga këto parti nëse për një arsye apo tjetër kryetari i saj largohet, ato rrezikojnë shkrirjen si lëvizje politike. Sa herë që i është dhënë mundësia për të përfaqësuar një kauzë të caktuar politike ,gjatë kohës që kanë qenë në qeverisje, vendin e saj e kanë zënë llogari të mirëfillta pushteti.
Ndërsa, për sa i përket partive politike që u krijuan rishtazi, LIBRA apo SFIDA, të cilat tentuan të përfaqësojnë pjesën antisistem të politikës shqiptare, udhëheqësit e tyre vinin po ashtu nga sistemi politik. Në këtë kuptim beteja e tyre ishte pak e besueshme. Gjithashtu, në politikë nuk mjafton vetëm një projekt moral, por është e rëndësishme dhe një projekt konkret ekonomik dhe shoqëror. Projekt i cili u mungonte këtyre lëvizjeve politike.
Shqipëria ka komunitete të vogla, të cilat kanë nevojë të përfaqësohen, por nëse këto komunitetet shihen vetëm si vota dhe jo si një pjesë e shoqërisë e cila ka problematikat e saj specifike, atëherë ato do të drejtohen gjithmonë e më shumë nga forcat e mëdha.
Për të gjitha këto arsye kryetarët e partive politike të vogla , ndihen të rrezikuar për fatin e tyre si asnjëherë më parë. Dhe për këtë arsye, kërkojnë të shpëtojnë vetëm nëpërmjet mekanizmave që mundësojnë modele të ndryshme zgjedhore.
Leave a Reply