Nga Ermal Dermishi
Kohet e fundit shohim skena teatrale, me shume ne sheshe e ne zyra, se sa ne skenen e teatrit. Aktore dhe regjusore te njohur interpretojne pjese tragjedie, “mbi trupat tane do kalojne, per te prishur godinen”; pjese komedie, “sa do fitoje kompania ndertuese”; pjese drame, “toka jone po rrembehet”…
E verteta eshte se keta aktore jane te punesuar nga shteti dhe marrin rrogen prej tij. Dhe paguhen per te interpretuar e luajtur ne skene dhe jo ne zyra shteti. Ata kane te drejte te ankohen per kushtet e punes, por jo se c’do beje shteti me token dhe ndertesat e tij. Ata mund te kerkojne te diskutojne per projektin e ri, por jo se kush do ta ndertoje godinen, sa toke do shfrytezoje, nga do ta marre llacin dhe a e ka marre me konkurs nderkombetar. Keto te fundit mund te diskutohen nga opozita, e cila kerkon transparence me pronen publike, por jo nga aktoret…
Po edhe kryebashkiaku, bashke me kryeqeveritarin, ne vend qe te bisedojne me artistet per projektin e ri, llafosen me ta per toka, PPP, per karakatinen, e quajtur nga halli teater. Eshte njelloj sikur t’u flasesh fukarenjve per jeten ne Mars.
Te dy palet merren me gjera, qe s’kane lidhje me punet e tyre. Nuk i ka pyetur njeri mesuesit e nje shkolle, gati 80-vjecare, qe ishte gati per t’u shembur. Por i cuan drejt e ne nje shkolle te re, bashkekohore me te gjitha kushtet e nevojshme. Nuk u ankuan as mesuesit, qe ne ate shkolle qe lane po dilnin ne pension; se nga dyert e asaj ndertese te vjeter kane dale shkencetare, politikane, artiste, aktore, regjisore… Te gjithe emra te njohur publikisht…
“Arritem marreveshje me artistet”, shkruan pa e fshehur gezimin kryetari i Bashkise. Paradoksale te besh marreveshje per token dhe ndertesen publike, me ca te punesuar atje. Qe nuk po e ndrisin ne zanatin qe kane. Po me dhjetera artiste te tjere, aktore e regjisore te medhenj, qe duan teater te ri, nuk do kete marreveshje? Mysybet, muhabet, i thone turqit kesaj. Aktoret dhe regjisoret le te merren me shfaqjet, qeveria te merret me sigurimin e financimit te ketij objekti, Fusha ta ndertoje me standarte te larta, sic ka bere me Sheshin Skenderbej dhe pune te tjera te bukura. Qe te mbeten njerez qe nuk futin hundet ne punet e te tjereve. Nuk merret kush me thelbin e problemit, por me gjera anesore.
Donte te ndante gruan njeri, se i tha “idiot”. Avokati i pare e keshilloi te mos divorcohej per nje fjale. “Me degjo deri ne fund”, nguli kembe burri i prekur, po avokati nuk ia mori persiper. Avokati i dyte e keshilloi njelloj si i pari dhe nuk denjoi ta degjonte me tej. Avokati i trete qelloi i duruar dhe e degjoi deri ne fund. “U ktheva heret ne shtepi dhe e gjeta gruan me dashnorin ne krevat. Cfare ben, moj, i thashe. Idiot, ma ktheu ajo, nuk e shikon cfare bej? Une ate sharjen “idiot” nuk e mbaj dot, prandaj dua ta ndaj…”
Leave a Reply