Nga shtrëngimet e duarve deri në kremtimin e madhështisë të një paradite ushtarake, Presidenti francez Emmanuel Macron dhe Presidenti i SHBA-ve Donald Trump kanë ndërtuar një marrëdhënie të fortë. Ky çift kryen telefonata të rregullta dhe më vonë këtë javë, Macron do të bëhet lideri i parë i huaj për të bërë një vizitë zyrtare shtetërore në SHBA që kur Trump mori detyrën.
Pra, nuk ishte ndonjë surprizë e madhe kur, në një intervistë dy orëshe nga dy gazetarë francezë të profilit të lartë, Macron u paraqit si faktor vendimtar pas politikës së Presidentit Trump në Siri.
“Dhjetë ditë më parë, Presidenti Trump tha se vullneti i SHBA-ve është të çlirohet nga Siria. Ne e bindëm atë se ishte e nevojshme të qëndronte”, tha ai. “Ne e bindëm atë se ishte e nevojshme të kufizonte këto sulme me armë kimike, pavarësisht nga reagimi mediatik rreth tweet-eve, siç mund të mbani mend”.
Këto komente dalluan në një marrje në pyetje të rraskapitshme rreth politikës franceze për punën, përveç sulmeve në Siri. Macron paraqiti veten, në moshën 40 vjeçare, të jetë burrë shteti i moshuar, duke këshilluar një president kokë-nxehtë amerikan: Një udhëzues i Trump.
Shtëpia e Bardhë nuk ishte e lumtur me këtë dhe nuk zgjati shumë për të dhënë një përgjigje të lëkundur, duke minimizuar ndikimin e Macron. Misioni i SHBA-ve në Siri “nuk kishte ndryshuar”, tha sekretarja e shtypit e Shtëpisë së Bardhë Sarah Sanders në një deklaratë.
“Presidenti ka qenë i qartë se ai dëshiron që forcat amerikane të kthehen në shtëpi sa më shpejt që të jetë e mundur. Ne jemi të vendosur të shkatërrojmë plotësisht ISIS-in dhe të krijojmë kushtet që do ta parandalojnë kthimin e saj”, tha ajo.
Fjalët e Macron, megjithatë, tërhoqën vëmendjen nga problemet e tij të brendshme, të cilat përfshijnë disa greva të punës. “Macron në version beteje” ishte titulli i përshkruar në të gjithë faqen kryesore të gazetës franceze Liberation – e cila me siguri tingëllonte më shumë presidenciale sesa titulli në Le Figaro: “Macron mbron hapat e tij në një debat të ndërlikuar”.
Intervista kishte për qëllim të shënonte një vjetorin që nga fitorja e rëndësishme e zgjedhjeve të Macron. Por koha e saj, vetëm një ditë pas goditjeve kundër Sirisë, do të thoshte se ajo gjithashtu u bë platforma për t’i shpjeguar publikut francez se pse Presidenti i tyre kishte urdhëruar avionët francezë dhe anijet luftarake të gjuanin një duzinë raketash në Siri.
Deri të hënën në mëngjes, Macron ishte duke u përpjekur të dilte nga sulmi diplomatik, duke rënë dakord me Shtëpinë e Bardhë dhe duke ndryshuar deklaratat e tij.
“Nuk thashë që Shtetet e Bashkuara, as Franca do të mbeteshin ushtarakisht të angazhuara në Siri”, këmbënguli në një konferencë shtypi me Kryeministrin e Zelandës së Re Jacinda Ardern.
“Po, Shtëpia e Bardhë ka të drejtë të thotë se angazhimi ushtarak është kundër ISIS-it dhe do të ndalojë ditën kur lufta kundër ISIS-it do të përfundojë. Franca ka të njëjtin pozicion. Por po, kam të drejtë të them se Shtetet e Bashkuara – sepse ata vendosën ta bëjnë këtë ndërhyrje me ne – kuptuan se përgjegjësia jonë shkon përtej luftës kundër ISIS”.
Macron dëshiron të vendosë Francën në qendër të çështjeve botërore. Në ditët përpara sulmit, Macron me guxim tha se Franca kishte “dëshmi” se regjimi sirian kishte kryer një sulm të armëve kimike ndaj vetë popullit të vet, edhe pse ai ende për të shpjeguar se çfarë provash kishte.
Pallati Élysée kishte lëshuar gjithashtu një video patriotike të pazakontë që premtonte se vendi “do të mbante përgjegjësinë e tij”.
Macron është mjeshtër i optikës dhe si Trump, ai përdor Twitter dhe ka efekt të madh. Në vend që të jepte një deklaratë të ashpër nga Elysee që do të paralajmëronte sulmet, ai publikoi në twitter fotot e tij dhe komandantëve të tij ushtarakë duke dhënë urdhër për të sulmuar Sirinë për shkak të “kalimit të vijës së kuqe”.
Përpjekja e Macron për t’u paraqitur si një ndikim i nivelit të lartë ndaj Trump ndjek një model, në të cilin Macron duket të jetë udhëheqësi më i suksesshëm në Evropë – veçanërisht kur vjen puna për të udhëhequr akuzat diplomatike të Perëndimit ndaj Rusisë.
Kryeministrja britanike Theresa May është bllokuar në një betejë diplomatike me Moskën mbi helmimin e një ish spiuni rus në tokën britanike.
Ajo gjithashtu u përball me zemërimin e ligjvënësve britanikë për dështimin e konsultimit me parlamentin përpara se të angazhonte forcat britanike. Macron, nga ana tjetër, thjesht injoroi kritikët e tij të brendshëm, pasi ata mbajtën një debat të kotë pa asnjë votim në Asamblenë Kombëtare.
Kancelarja ruso-folëse e Gjermanisë Angela Merkel ka luajtur rolin e ndërmjetësit midis Shteteve të Bashkuara dhe Rusisë. Por Merkel, e shqetësuar me përpjekjet e saj për të mbështetur koalicionin e saj të dobësuar pas zgjedhjeve shkatërruese, është zëvendësuar nga përpjekjet energjike të Macron.
Disa orë përpara se të urdhëronte sulmet, Macron ishte në telefon me presidentin rus Vladimir Putin, duke përsëritur planin e tij për të vizituar Moskën në maj.
Ndoshta Macron tejkaloj disa kufij duke përshkruar ndikimin e tij në procesin e vendimmarrjes së Trump. Por marrëdhënia e tyre e palëkundur nuk ka asnjë dyshim dhe mesazhi i tij ndaj Moskës dhe të tjerëve është i qartë: Franca është ndërmjetësi i fuqishëm i Evropës./CNN – Lexo.al/
Leave a Reply